24/4/2018
Το νομοσχέδιο για τις νέες υποστηρικτικές δομές της εκπαίδευσης αποτελεί καθοριστικό βήμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την υλοποίηση των προτάσεων ΟΟΣΑ- Ε.Ε και τη ριζική αντιδραστική αλλαγή του δημόσιου σχολείου, στην κατεύθυνση της πλήρους ικανοποίησης των απαιτήσεων του ΣΕΒ για την ελληνική εκπαίδευση, δηλαδή την αξιολόγηση, τις περικοπές που συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, την «αυτονομία» και την «αποκέντρωση», που την οδηγούν στη λειτουργία της με όρους επιχείρησης σε ένα ιεραρχικό-συγκεντρωτικό δομημένο περιβάλλον επιτήρησης και ελέγχου.
Η προώθηση της «αυτονομίας» των σχολείων σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση νέων ιεραρχικών δομών εποπτείας και ασφυχτικού ελέγχου στα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, με διευθυντές managers, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση-λογοδοσία των σχολείων, σε συνδυασμό με τα μέχρι τώρα μέτρα για το δημόσιο σχολείο (περικοπές διδακτικού έργου-ΥΑ Φίλη και Γαβρόγλου για το νέο τύπο σχολείου, συρρίκνωση του ολοήμερου σχολείου και νηπιαγωγείου αλλά και όλων των δομών αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, μείωση του μισθολογικού κόστους, «εξορθολογισμός» στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού, επέκταση της ελαστικής εργασίας, ΠΔ79 με τριμελείς επιτροπές εγγραφών για μετακινήσεις μαθητών και 25 μαθητές σε όλα τα τμήματα, συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων, 30ωρο) προετοιμάζουν ένα εφιαλτικό τοπίο για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.
Πιο συγκεκριμένα:
Είναι ένα νομοσχέδιο που θεσμοθετεί τη μεταφορά της ευθύνης της επίλυσης των προβλημάτων του σχολείου στις πλάτες του Συλλόγου Διδασκόντων, την ίδια στιγμή που αποψιλώνει τις ήδη υποβαθμισμένες υποστηρικτικές δομές, μέσω της περίφημης «αυτονομίας –αποκέντρωσης» και εισάγει νέες κάθετες ιεραρχικές δομές ασφυκτικού ελέγχου, γραφειοκρατίας και εποπτείας των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.
Στο όνομα της ευελιξίας και «αποκέντρωσης», το Υπ. Παιδείας συγκροτεί τα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.). Τα ΠΕΚΕΣ έχουν στην ευθύνη τους τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό, την επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση, την οργάνωση της επιμόρφωσης, την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων της περιοχής τους ή λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους την αυτοαξιολόγηση. Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ ενσωματώνουν τις αρμοδιότητες των Π.Ε.Κ., των Προϊσταμένων Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και των Σχολικών Συμβούλων. Στην ουσία , δηλαδή, δημιουργούνται εξαιρετικά συγκεντρωτικές δομές, «μικρά υπουργεία παιδείας», που θα συγκεντρώνουν πλήθος αρμοδιοτήτων και θα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη χάραξη και υλοποίηση της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Τα δημιουργούμενα Κ.Ε.Σ.Υ (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) που θα λειτουργούν σε επίπεδο Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, θα στριμώξουν υπάρχουσες δομές, που θα καταργηθούν και θα συγχωνευτούν εκ νέου, όπως τα Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., ο Σ.Σ.Ν., το Κ.Ε.Σ.Υ.Π., το Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ. και το Ε.Κ.Φ.Ε. Τα δε παλιά Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) θα μετονομαστούν σε Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία (ΚΕΑ) και θα επιφορτιστούν με πρόσθετες αρμοδιότητες, συγκεντρώνοντας στον φορέα τους, τους τομείς της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, της Αγωγής Υγείας, των Πολιτιστικών Θεμάτων. Είναι προφανές ότι αυτή είναι μια άκρως συγκεντρωτική αναδιάρθρωση που δεν έχει καμία σχέση με την αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων και την ενίσχυση των ήδη υποστελεχωμένων αυτών δομών αλλά με τη συγχώνευση, τη μείωση του κόστους-περικοπές και την υπερσυγκέντρωση εποπτικών μηχανισμών ελέγχου, με αρνητικές συνέπειες στη στήριξη των σχολείων. Έχουμε «συγκεντρωτισμό» όσον αφορά τον πιο σφικτό έλεγχο του κράτους στο να υλοποιούνται απρόσκοπτα όλες οι μνημονιακές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση και «αυτονομία» όσον αφορά την μεταφορά των λειτουργικών, χρηματοδοτικών υποχρεώσεων του στα σχολεία, στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς.
Η εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών και η γραφειοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων παίρνει μια νέα διάσταση. Σχολικό συμβούλιο, ομάδες σχολείων, ΠΕΚΕΣ, ΚΕΣΥ, Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, ΙΕΠ, Υπουργείο επιτηρούν και ελέγχουν το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί λογοδοτούν για το επίπεδο συμμόρφωσης τους στην αντιδραστική αλλαγή της εκπαίδευσης. Αμέτρητες είναι οι συνεδριάσεις που προβλέπονται από το νομοσχέδιο, που έρχονται να προστεθούν σε όλες όσες προβλέπονται από τα ΠΔ και τις Υ.Α για τη λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Οι Σύλλογοι Διδασκόντων, με ορισμό υπεύθυνων για κάθε πτυχή λειτουργίας του σχολείου, καλούνται να διαχειριστούν όλα τα προβλήματα, με τις υποστηρικτικές δομές να εξαϋλώνονται. Όλα αυτά σε ένα τοπίο βίαιης φτωχοποίησης των εκπαιδευτικών, με την ελαστική εργασία να επεκτείνεται, και τους εκπαιδευτικούς να μένουν εγκλωβισμένοι εξαιτίας του συνταξιοδοτικού ως τα 67 τους χρόνια ή να μην συνταξιοδοτούνται εξαιτίας των συντάξεων-φιλοδώρημα. «Αυτονομία και αποκέντρωση» για τη δημιουργία ιδιωτικοοικονομικών ζωνών λειτουργίας και συρρίκνωσης του δημόσιου σχολείου, λογοδοσία, ασφυκτικός έλεγχος και συμμόρφωση των εκπαιδευτικών στη διαχείριση της κανονικότητας των μνημονίων, όπως διαχείριση των κενών, της οικονομικής ασφυξίας των σχολείων, των τεράστιων κοινωνικών και μορφωτικών προβλημάτων των μαθητών μας.
Είναι ένα νομοσχέδιο-βαθιά αντιδραστική τομή στην πολύπαθη ειδική αγωγή, αφού όλα όσα έχουν εκτεθεί παραπάνω, εκφράζονται με ακραίο τρόπο στις διατάξεις του νσχ που αφορούν την ειδική αγωγή και την εκπαίδευση των μαθητών ΑμΕΑ στα σχολεία (άρθρα 6,7,8,9,10,11).
Τα ήδη υποβαθμισμένα, από άποψη προσωπικού και υποδομών, ΚΕ.Δ.Δ.Υ. (Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών) καταργούνται και τη θέση τους παίρνουν τα Κ.Ε.Σ.Υ. (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης). Στις αρμοδιότητες των ΚΕΣΥ προστίθενται και αυτές που προκύπτουν από την εξαφάνιση άλλων δομών, όπως αυτή του επαγγελματικού προσανατολισμού. Την ίδια στιγμή εξαφανίζονται κομβικές λειτουργίες της ειδικής αγωγής όπως αυτή της διάγνωσης και άρα της καταγραφής ειδικών αναγκών των μαθητών και των σχολείων που οφείλει να καλύψει δωρεάν το δημόσιο. Τουναντίον η ευθύνη κάλυψής τους μετατοπίζεται στους εκπαιδευτικούς των σχολείων, που οφείλουν μέσα από τη συγκρότηση ειδικών επιτροπών να διαμορφώνουν εξατομικευμένα προγράμματα στήριξης των μαθητών, να διαμεσολαβούν στην επικοινωνία με τα ΚΕΣΥ, να εντατικοποιούν την εργασία τους και την συνεργασία με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς κλπ.
Και μόνο μετά από την αξιολόγηση αυτών των δράσεων και την αποτυχία τους, δικαιούνται να στείλουν το μαθητή για αξιολόγηση στο ΚΕΣΥ και αυτό μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του γονέα. Στο μεταξύ, η μη ύπαρξη διάγνωσης σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει καν το ελάχιστο μέτρο μείωσης των μαθητών στο τμήμα!
Η κατάργηση των δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης αντί της αναβάθμισής τους (με μαζικούς διορισμούς, για να λειτουργούν με μόνιμο προσωπικό και μικρότερο τομέα ευθύνης) μαζί με την κατάργηση των επιδομάτων αναπηρίας, επιδιώκει να στρέψει τους γονείς των ΑμΕΑ στον ιδιωτικό τομέα, κατά τα πρότυπα της ΕΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Καταργεί, στην ουσία, τα δικαιώματα των μαθητών ΑμΕΑ.
Eίναι ένα νομοσχέδιο επιβολής της αξιολόγησης μέσω της εμπέδωσης κουλτούρας αξιολόγησης. Σε αυτό το πλαίσιο η αυτοαξιολόγηση και η αξιολόγηση ως βασικό εργαλείο προώθησης των αντιδραστικών αλλαγών επανέρχεται, αλλά μετονομάζεται σε “Συλλογικό προγραμματισμό και ανατροφοδοτική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων”. Όσο και αν επιχειρεί να εμφανίσει το Υπουργείο την αυτοαξιολόγηση ως μία εσωτερική δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, το ίδιο το κείμενο το διαψεύδει εφόσον το προϊόν της υποβάλλεται σε ανώτερα διοικητικά όργανα, ελέγχεται/ευθυγραμμίζεται με τις υποδείξεις τους και οδηγεί αναπόφευκτα σε κωδικοποίηση, συγκρισιμότητα, διαφοροποίηση, κατάταξη, ανταγωνισμό και κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων. Η αυτοαξιολόγηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αυτοαξιολόγησης του 2013 της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ.
Το νομοσχέδιο είναι ξεκάθαρο:
άρθρο 47, παράγραφος 2: “Ο σύλλογος διδασκόντων, κατά την έναρξη κάθε σχολικού έτους, συνέρχεται και προγραμματίζει το εκπαιδευτικό έργο για το τρέχον σχολικό έτος, λαμβάνοντας υπόψη την έκθεση ανατροφοδοτικής αποτίμησης του προηγούμενου σχολικού έτους, καθώς και τις απόψεις του σχολικού συμβουλίου στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, το οποίο οφείλει να έχει προηγουμένως συγκληθεί για αυτό το θέμα. Στη συνεδρίαση αυτή ο σύλλογος διδασκόντων μπορεί να καλεί στελέχη του ΠΕ.Κ.Ε.Σ., του Κ.Ε.Σ.Υ., του Κ.Ε.Α., μέλη Δ.Ε.Π. των Α.Ε.Ι., μέλη των Ερευνητικών Κέντρων και άλλων εποπτευόμενων από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων φορέων, που κατά την κρίση του μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός κατάλληλου σχεδίου δράσης για την επίτευξη των στόχων του εκπαιδευτικού έργου.” Ο Σύλλογος διδασκόντων προγραμματίζει και αξιολογεί-λογοδοτεί για το εκπαιδευτικό έργο, σε συνεργασία με το σχολικό συμβούλιο (γονείς, μαθητές, Τ.Α) και δυνητικά με την παρουσία όλων των νέων δομών.
άρθρο 47, παράγραφος 3: “Οι θεματικοί άξονες αναφοράς του συλλογικού προγραμματισμού και της ανατροφοδοτικής αποτίμησης, καθώς και ο τύπος των σχετικών εκθέσεων, καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του Ι.Ε.Π.”. Το Υπουργείο Παιδείας συνεπώς, και καμιά εσωτερική δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, θα διαμορφώνει τους άξονες, τα θέματα, καθώς και τις φόρμες “προγραμματισμού” και “αποτίμησης”. Οι Σύλλογοι απλώς είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν και να υλοποιήσουν.
άρθρο 47, παράγραφος 4: “O σύλλογος διδασκόντων, σε τακτικές συνεδριάσεις στη διάρκεια του σχολικού έτους, συζητά διεξοδικά επί της πορείας του αρχικού συλλογικού προγραμματισμού και προβαίνει, αν κρίνει ότι είναι αναγκαίο, σε ανασχεδιασμό ή στις απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις”. Τακτικές συνεδριάσεις κατά τα πρότυπα του 2013, για την εκτίμηση της πορείας της αυτοαξιολόγησης
άρθρο 47, παράγραφος 5: Στο τέλος κάθε σχολικού έτους ο Σύλλογος διδασκόντων αποτιμά παίρνοντας υπόψη του και πάλι την άποψη του σχολικού Συμβουλίου.
Τέλος ο Σύλλογος διδασκόντων καταθέτει τις εκθέσεις στα ΠΕΚΕΣ και ο συντονιστής καταθέτει τις παρατηρήσεις τις οποίες ο σύλλογος λαμβάνει υπόψη του.
Επιτελικό ρόλο αποκτά η ΑΔΙΠΔΕ αφού: “Διαμορφώνει, οργανώνει, εξειδικεύει, τυποποιεί και δημοσιοποιεί εκ των προτέρων τις διαδικασίες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος και τα σχετικά κριτήρια και δείκτες, στο πλαίσιο, ιδίως, αντίστοιχων διεθνών προτύπων. Αναπτύσσει ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα διαχείρισης, και βάση δεδομένων της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος, σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων και τους φορείς που εποπτεύονται από το Υπουργείο αυτό». Η εξωτερική αξιολόγηση μέσω της ΑΔΙΠΔΕ θα έχει καθοριστικό ρόλο διαμορφώνοντας την αξιολόγηση με βάση τα πρότυπα των υπερεθνικών οργανισμών ΟΟΣΑ, Ε.Ε
Και επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, τα ίδια ακριβώς καλούνταν να υλοποιήσουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων με την αυτοαξιολόγηση της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου: τυποποιημένες φόρμες, κατάθεση σχεδίων δράσης για καινοτομίες, υλικοτεχνική υποδομή, συνεργασίες με φορείς και τοπική κοινωνία κλπ. και λογοδοσία για τα αποτελέσματα. Ομοίως τα σχολεία καλούνταν να καταθέσουν εκθέσεις στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΙΕΠ τότε, στο ΠΕΚΕΣ τώρα.
Είναι ένα νομοσχέδιο που εισάγει την πιο άγρια, ατομική αξιολόγηση. Το Π.Δ. 152 καταργείται, η ατομική αξιολόγηση όμως, ΟΧΙ!
Η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ του 2017, αλλά και οι ετήσιες εκθέσεις της Ε.Ε για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα βάζουν ως προτεραιότητα τη διαμόρφωση “κουλτούρας αξιολόγησης”.Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλοντας να αποφύγει τη σύγκρουση και την αντιπαράθεση με το εκπαιδευτικό κίνημα, έχοντας στο μυαλό της τη σύγκρουση του 2013 με την αξιολόγηση της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα συντριπτικά ποσοστά στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση στο Δημόσιο (που έφτασαν το 70% παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς) καταργεί το Π.Δ152 . Στην πράξη όμως ανοίγει διάπλατα την πόρτα της γενίκευσης της ατομικής αξιολόγησης.
Στο όνομα της ανάδειξης “άξιων” και “ικανών” στελεχών εκπαίδευσης προχωρά στην ατομική αξιολόγηση ακόμη και των υποδιευθυντών σχολείων. Καθιστά όλους τους εκπαιδευτικούς των σχολείων αξιολογητές των διευθυντών και υποδιευθυντών με ανώνυμα τυποποιημένα ερωτηματολόγια, κριτήρια και βαθμολογική κλίμακα κατ’ εικόνα και ομοίωση του Π.Δ.152 τα οποία θα λαμβάνονται υπόψη στις κρίσεις. Έτσι λοιπόν η “γνωμοδότηση του Σ.Δ” το 2017 έγινε ατομική αξιολόγηση το 2018. Όταν με την αξιολόγηση στο δημόσιο αξιολογούνται και οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί σε διοικητικές θέσεις, όταν πάνω από το 50% των νηπιαγωγών που κατέχουν θέση προϊσταμένης-ου θα αξιολογηθεί άμεσα και ατομικά, γίνεται κατανοητό πως ένα μεγάλο κομμάτι των εκπαιδευτικών βρίσκεται υπό καθεστώς αξιολογούμενου και είναι ζήτημα χρόνου η επέκταση της στο σύνολο των εκπαιδευτικών.
Ο κ. Γαβρόγλου παίρνοντας μαθήματα από την κ. Γεροβασίλη επιχειρεί να νομοθετήσει τον αυταρχικό-αντιδημοκρατικό αποκλεισμό από θέσεις ευθύνης σε όσους αρνηθούν την αξιολόγηση. Είναι πια φανερό! Ο ρόλος της αξιολόγησης αποκαλύφθηκε από την αδημονία του υπουργού Κ. Μητσοτάκη το 2013 να προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά στις απολύσεις και τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών. Είναι ένας στρατηγικός ρόλος, ένα εργαλείο για την αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, την απαξίωσή της και την λειτουργία της με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Τώρα βέβαια, αξιοποιώντας επικοινωνιακά την κυνικότητα του πολιτικού προγράμματος της Ν.Δ για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθεί να κρύψει τους σχεδιασμούς της και να υποστηρίξει πως είναι αγαθή η έννοια της αξιολόγησης αλλά είναι κακή, αν την εφαρμόσει ο κ. Μητσοτάκης.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο όχι μόνο δεν καταργεί την αξιολόγηση το Υπουργείο Παιδείας αντίθετα, την «εκσυγχρονίζει», τη μοντάρει, και την ευπρεπίζει με πολύ σχεδιασμένο, ομολογουμένως τρόπο, έτσι ώστε προχωρώντας να την κάνει πιο ευκολοχώνευτη. Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Παιδείας προχωρά βήμα-βήμα προς την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας ως βασικό εργαλείο της «αυτόνομης» λειτουργίας της και ιδιωτικοποίησης της. Η ατομική αξιολόγηση με το μανδύα της αξιολόγησης των στελεχών επιχειρεί να εμπεδώσει τη διάκριση των εκπαιδευτικών σε άξιους για να δουλέψουν και ανάξιους προς απόλυση, συνεργάσιμους στη διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών μας δικαιωμάτων και μη συνεργάσιμους.
Είναι ένα νομοσχέδιο που θέτει το εκπαιδευτικό κίνημα σε θέση μάχης.
Η μάχη που δώσαμε με όλη μας τη δύναμη το 2014, ενάντια στην αξιολόγηση της κυβέρνησης Σαμαρά, ήταν μια μάχη ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας, στον κανιβαλισμό των ανθρωπίνων και εργασιακών σχέσεων, στην τυποποίηση της εκπαιδευτικής πράξης, στην υποδούλωσή της από τα ερωτηματολόγια, τους δείκτες και τα ποσοστά. Την ίδια μάχη θα δώσουμε και πάλι, σε πείσμα της κυβέρνησης-ελληνικού κράτους- θεσμών, Ε.Ε., ΟΟΣΑ, ΣΕΒ, μνημονιακής αντιπολίτευσης που εξουσιάζουν και καταπιέζουν τη ζωή μας.
Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ να μην συμμετέχουν σε καμία περίπτωση σε νέα απόπειρα εγκλωβισμού του εκπαιδευτικού κινήματος σε στημένες διαδικασίες «διαλόγου» και να κηρύξουν τώρα απεργία-αποχή, από κάθε διαδικασία αποτίμησης –προγραμματισμού, αυτοαξιολόγησης και αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού! Κανείς αξιολογητής κανενός! Καλούμε τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία σε συντονισμένη δράση, ενέργειες και αποφασιστικούς, μαχητικούς αγώνες, για να διαμορφωθεί το κίνημα που θα μπλοκάρει ξανά σε κάθε σχολείο την αξιολόγηση και τους επίδοξους αξιολoγητές, θα ανατρέψει τα σχέδια για τον επαγγελματικό αφανισμό των εκπαιδευτικών και τη συρρίκνωση του δημόσιας εκπαίδευσης. Ενεργοποιούμε την απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.
-
Να αποσυρθεί τώρα το νομοσχέδιο της κυβέρνησης
-
Δεν συνδιαλεγόμαστε – δεν συνδιαχειριζόμαστε την αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική. Συνεχίζουμε αταλάντευτα τον αγώνα
-
Όχι στην “αυτονομία –αποκέντρωση” διάλυσης του δημόσιου σχολείου και στην λειτουργίας του με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Η δημόσια Παιδεία είναι δημόσιο, δωρεάν κοινωνικό αγαθό. Πραγματική ενίσχυση των δομών στήριξης της ειδικής αγωγής και όχι συρρίκνωσή της. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Αύξηση των δαπανών για τα σχολεία.
-
Όχι στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση. Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών. Κατάργηση της ΑΔΙΠΔΕ. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ!
-
Επικαιροποιούμε την απόφασή μας για απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα. Οργανώνουμε όλα τα πρακτικά μέτρα (π.χ. αποφάσεις Δ.Σ., Γ.Σ., Συλλόγων Διδασκόντων, συλλογή υπογραφών…) για την ακύρωση στην πράξη κάθε διαδικασίας αξιολόγησης.
-
Καλούμε τη ΔΟΕ να κηρύξει άμεσα «αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης σε όλα τα επίπεδα» και να εντάξει το θέμα της αξιολόγησης στην Ημερήσια Διάταση της ΓΣ του κλάδου. Καλούμε την ΟΛΜΕ να πάρει αντίστοιχη απόφαση.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Η πρόεδρος Ο γραμματέας
Ρέππα Ντίνα Σακαρετσάνος Λάμπρος