15/2/2022
163 χρόνια μας χωρίζουν από τις 8 Μάρτη του 1857, όταν οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού βγήκαν με μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές. Η διαδήλωση κτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε. 2 χρόνια μετά, την ίδια μέρα, οι γυναίκες ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους και αυτή η κίνηση αποτέλεσε την αφορμή η 8 Μάρτη να καθιερωθεί από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα σαν Μέρα της γυναίκας, το 1910 με πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν.
Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.
Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, και ιδιαίτερα τις μονογονεϊκές οικογένειες και τις μετανάστριες, τις προσφύγισσες, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, σε δεινότερη θέση τόσο στον εργασιακό τομέα, όσο και στην απλή καθημερινότητά τους. Εν έτη 2022 και παρά το δήθεν προοδευτικό πρόσωπο που προσπαθούν να δείξουν τα καπιταλιστικά κράτη στα ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας, οι έντονες διακρίσεις στην πρόσβαση και τη θέση στην εργασία, στην παιδεία και αλλού, οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες, οι παρενοχλήσεις δεν μπορούν να αποκρυφθούν.
Τα πρώτα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες: είναι οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται, οι πρώτες που νιώθουν τα πρόσθετα οικονομικά οικογενειακά βάρη, τα συνήθη θύματα της βίας στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο.
Να λειτουργήσουμε ως ασπίδα προστασίας απέναντι σε κάθε μορφή βίας, καταπίεσης και ενάντια στις διακρίσεις που δέχονται κομμάτια εργαζομένων λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού και φυλής οι γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, οι μετανάστριες.
Η 8 Μάρτη αποτελεί μέρα αγώνα και διεκδίκησης ενάντια στην έμφυλη καταπίεση κάθε μορφής.
Η οργή ξεχειλίζει από παντού ενάντια στην καταπίεση των γυναικών. Σε όλο τον κόσμο φουσκώνει ένα κίνημα που αντιστέκεται στις σεξιστικές επιθέσεις, διεκδικεί ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις κόντρα στις απαγορεύσεις, στηρίζει τις εργάτριες που απεργούν για ισότητα στους μισθούς και μόνιμη και σταθερή δουλειά. Βγαίνουμε στους δρόμους ενάντια σε κάθε βιαστή, και όσων ανήκουν στο περιβάλλον της πλουτοκρατίας ή βρίσκουν κάλυψη σε κυκλώματα της αστικής τάξης, τις γυναικοκτονίες και την κυβέρνηση που κάνει αίσχη για να τους καλύπτει.
Στην Ελλάδα ήδη από πέρυσι με το ελληνικό metoo ήρθαν στην επιφάνεια περιστατικά έμφυλης βίας και σε χώρους δουλειάς, με καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, βιασμούς και έμφυλων διακρίσεων. Την ίδια στιγμή, η αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση με lockdown και περιστολή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων έφερε τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα της εργατικής τάξης σε ακόμη πιο δεινή θέση. Φέτος μάλιστα αναδείχθηκε και η περίπτωση ενός κυκλώματος βιαστών που φαίνεται να ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη και να εμπλέκει μεγάλα ονόματα του επιχειρηματικού κόσμου. Τόσο στην περίπτωση αυτού του κυκλώματος, όπως και πέρυσι στην περίπτωση Λιγνάδη, φαίνεται η κυβέρνηση της ΝΔ να προσπαθεί να συγκαλύψει τέτοια περιστατικά που χτυπάνε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Είναι μάλιστα πασιφανές για τη στάση τους η έγκριση και η απόσυρση σε χρόνο ρεκόρ μετά τις αντιδράσεις του μεσαιωνικού τύπου προγράμματος της Προγεννητικής αγωγής κατά των αμβλώσεων και της αυτοδιάθεσης του σώματος για να διδαχθεί στα σχολεία, αντί της σεξουαλικής αγωγής.
Δεν ξεχνάμε το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη που δίνει νέα όπλα στην εργοδοσία και το κράτος για την ολομέτωπη επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματά μας, την εργασία και τη συνδικαλιστική δράση που έρχεται να πλήξει διπλά τις εργαζόμενες γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ που ήδη δουλεύουν χειρότερους όρους και είναι πιο ευάλωτες/οι στην απόλυση. Φυσικά όλα αυτά με την απόλυτη συναίνεση που δίνει τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Στον τομέα της εργασίας:
Τα ποσοστά της ανεργίας στις γυναίκες (στοιχεία της Eurostat) είναι 29% και στις νέες γυναίκες είναι πάνω από 63% ενώ το ποσοστό των εγγεγραμμένων μακροχρόνιων ανέργων είναι για τις γυναίκες 64,5% και τους άνδρες 35,95%.
Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που απολύονται, ακόμα και οι έγκυες γυναίκες.
Οι αναπληρώτριες και οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί βιώνουν απίστευτες κι απάνθρωπες πολλές φορές δυσκολίες, λόγω της χρόνιας αδιοριστίας και της συνεχούς περιπλάνησης. Οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δεν έχουν το δικαίωνα να κάνουν οικογένεια και να γίνουν µητέρες. Το καθεστώς της ελαστικής εργασίας των συµβασιούχων στην εκπαίδευση δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της προστασίας της µητρότητας σε περίπτωση επαπειλούμενης εγκυμοσύνης, καθώς το καθεστώς των αδειών των αναπληρωτών είναι απαράδεκτο. Η άδεια που δικαιούνται είναι όλη κι όλη 7 ημέρες! Η αναρρωτική άδεια είναι 15 µέρες κι αυτές µε την προϋπόθεση ότι θα αρρωστήσουν τουλάχιστον 10 µέρες µετά την πρόσληψη! Ακόµα, κινδυνεύουν µε απόλυση, αν χρειαστεί να παρατείνουν την αναρρωτική άδεια. Οι άδειες µητρότητας για τις αναπληρώτριες είναι μικρότερες ενώ στερούνται άδειας ασθένειας τέκνου, άδεια επαπειλούμενης κύησης με αποδοχές, ένσημα και αναγνώριση προϋπηρεσίας και έχουν λειψά δικαιώματα και κατά την άδεια μητρότητας (κύησης, λοχείας, ανατροφής). Γι’ αυτό και πλήθος αναπληρωτριών εκπαιδευτικών οδηγούνται στην παραίτηση για να διαφυλάξουν την εγκυμοσύνη τους ή για να θηλάσουν!
Το ίδιο και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι γνωστό ότι πολλές είναι οι επιχειρήσεις που ρωτάν – παράνομα – τις νέες γυναίκες σε συνεντεύξεις αν σκοπεύουν να μείνουν έγκυες ή τις βάζουν να υπογράφουν ακόμα και σχετικές διαβεβαιώσεις, καθιστώντας τη μητρότητα από δικαίωμα σε διαβατήριο ανεργίας, χωρίς να υπάρχει καμία κρατική παρέμβαση.
Η εργασία των γυναικών έχει μετατραπεί σε δουλεία:
Εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, σεξουαλική παρενόχληση και απαράδεκτες έως και θανατηφόρες συνθήκες εργασίας, αλλά και με τις απολύσεις, τις απειλές ή ακόμα και τις επιθέσεις σε συνδικαλίστριες.
Με τις μνημονιακές πολιτικές και τις μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις αυξάνουν τη διαφορά στους μισθούς ανάμεσα στα δύο φύλα.
Οι γυναίκες συχνά εργάζονται σε εργασίες λιγότερο επιθυμητές, πιο πρόσκαιρες, τις πλέον ανασφάλιστες. Στις μονογονεϊκές οικογένειες οι γυναίκες είναι αυτές που σηκώνουν το βάρος των εξόδων για το φαγητό, την υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών. Εφιαλτικές διαστάσεις καταλαμβάνει η αδήλωτη εργασία – η μαύρη ανασφάλιστη εργασία – αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Η βίαιη αυτή επίθεση μέσω των μέτρων απέναντι στις γυναίκες δεν εξαντλείται μόνο στον τομέα της απασχόλησης. Οι γυναίκες δέχονται πρώτες τις επιπτώσεις της οικονομικής συρρίκνωσης στη χρηματοδότηση της πολιτικής και κοινωνικής προστασίας. Η διάλυση του κράτους πρόνοιας και οι ιδιωτικοποιήσεις σχεδόν στο σύνολο των δημόσιων υπηρεσιών (δημόσιοι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, φύλαξη παιδιών, φροντίδα στο σπίτι για ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρία, κλπ) έχει τραγικές συνέπειες για τις γυναίκες και τις δυνατότητες που έχουν να βρούνε δουλειά ή και να παραμείνουν σ’ αυτήν που έχουν έτσι ώστε να είναι ενεργά ανεξάρτητα οικονομικά άτομα.
Καταργούν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα! Θέλουν να γυρίσουν τις γυναίκες πίσω στο σπίτι, στην εξάρτηση και την υποταγή! Στη «σίγουρη» σιωπή…
Συμμετέχουμε και φέτος στην απεργιακή 8 Μάρτη. Οι εκπαιδευτικοί στηριζόμαστε στους αγώνες που ξεδίπλωσαν και ξεδιπλώνουν οι εργαζόμενοι/ες στην Υγεία, στην COSCO, στην ΛΑΡΚΟ, στον Πρίνο και στα Λιπάσματα της Καβάλας, οι εργαζόμενοι/ες που δουλεύουν στον Επισιτισμό, στα ξενοδοχεία και στα μηχανάκια των ντελίβερι.
Μαζί οργανώνουμε την απεργία στις 8 Μάρτη για να απαιτήσουμε την τιμωρία των βιαστών και των δολοφόνων των γυναικών, ίση αμοιβή με αυξήσεις στους μισθούς και ΣΣΕ σε όλους τους χώρους, ελεύθερες δωρεάν και ασφαλείς εκτρώσεις με ενίσχυση των νοσοκομείων, παιδικούς σταθμούς και κοινωνικές παροχές στους χώρους δουλειάς και στους Δήμους.
Το σωματείο μας αποφασίζει στάση εργασίας στις 8 Μάρτη 2022, από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη του ωραρίου. Συμμετέχουμε στο απεργιακό συλλαλητήριο στην Αθήνα Τρίτη 8 Μάρτη στην απεργιακή συγκέντρωση στη 1μμ Κλαυθμώνος και Σταδίου και στις απογευματινές απεργιακές συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις.
Διεκδικούμε:
• Να καταργηθεί ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη. Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ίσα δικαιώματα για όλες/ους. Όχι στις μισθολογικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, 6ωρο -5ήμερο 30ωρο (ή 7ωρο 5νθημερο 35ωρο).
• 9μηνη άδεια ανατροφής για όλους τους γονείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας
• Πλήρη προστασία της εγκυμοσύνης, ακώλυτη χορήγηση γονικών αδειών και άδειας ασθένειας τέκνου και 5μηνης άδειας επαπειλούμενης εγκυμοσύνης με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας
• Πλήρη καταβολή μισθού και ενσήμων κατά τη διάρκεια της άδειας τοκετού και λοχείας δίχως τον περιορισμό των 200 ενσήμων τη διετία - Κανένας αποκλεισμός από παροχές μητρότητας για τις άνεργες συναδέλφισσες - Αύξηση της άδειας κύησης και λοχείας σε περιπτώσεις πολύδυμης κύησης και πολυτεκνίας -Συμπερίληψη των περιπτώσεων υιοθεσίας
• Αναδρομική προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και των ενσήμων για όσες/ όσους εξαναγκάστηκαν σε χρήση των αδειών άνευ αποδοχών
• Πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα για όλους και όλες τις/ τους εργαζόμενες/ους!
• Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας. Κατάργηση των νόμων που προωθούν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της Κυριακής Αργίας! Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας. Οι εργαζόμενοι γονείς που βρίσκονται σε καθεστώς τηλεργασίας να δικαιούνται άδειες ειδικού σκοπού.
• Ειδικά για την εκπαίδευση Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί/ Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτ(ρι)ών ΤΩΡΑ αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και ολόκληρη την προϋπηρεσία.
• Καμία απόλυση εγκύου. Απαγόρευση των απολύσεων συνολικά. Πλήρη προστασία της μητρότητας.
• Γονικές άδειες και για τους δύο γονείς για φροντίδα παιδιών που νοσούν με κορονοϊό. Δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας (γηροκομεία, παιδικοί σταθμοί, πρωτοβάθμια περίθαλψη).
• Αύξηση των δημόσιων δαπανών για την Υγεία. Ενιαίο, καθολικό αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας- Πρόνοιας. Αποφασιστική ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης Υγείας. Πλήρη δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
• Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τοκετού από το κράτος.
• Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας που πλήττει περισσότερο τις εργαζόμενες γυναίκες
• Καμία ανοχή στην κουλτούρα του βιασμού, στις παρενοχλήσεις, στις διακρίσεις λόγω φύλου και σεξουαλικότητας στους χώρους δουλειάς.
• Προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος. Καμία απαγόρευση ή περιορισμός των εκτρώσεων. Δημόσιες, δωρεάν ασφαλείς εκτρώσεις για όλες όσες το επιθυμούν.
• Να δημιουργηθούν ιατροδικαστικά κέντρα σε κάθε νομό, να αναγνωριστεί νομικά ο όρος «γυναικοκτονία». Δημόσια και δωρεάν ιατρική, ψυχολογική, νομική υποστήριξη των επιζώντων βίας λόγω φύλου και σεξουαλικότητας. Οικονομική στήριξη των επιζώντων.
• Κατάργηση του αντιδραστικού νομοσχεδίου Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Προστασία μητέρας-παιδιού από την κακοποίηση.
• Πλήρη δικαιώματα για τους/τις μετανάστες/ριες σε μετακίνηση, άσυλο, υγεία, παιδεία, στέγη, εργασία. Προστασία των προσφυγόπουλων.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ
Η πρόεδρος Η γραμματέας
Τόλη Πολίνα Πετροπούλου Έλενα