Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί διαχρονικά πεδίο νεοφιλελεύθερων σχεδιασμών και εφαρμογών. Οι κατακτήσεις εκπαιδευτικού- γονεϊκού κινήματος που απαίτησαν και επέβαλλαν, έστω και μερικώς, την εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρίες και ειδικές ανάγκες σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα που θα υποστηρίζουν τις μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες τους, δέχονται σφοδρή επίθεση.
Τα τελευταία χρόνια επιχειρείται η διάλυση των σταθερών δομών της, αντί για την ενίσχυσή της, ενώ ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του ειδικού πληθυσμού βρίσκεται εκτός δημόσιων σχολικών δομών. Ο σταθερός βηματισμός υπεράσπισης οδηγιών της ΕΕ για «πλήρη ένταξη» των μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία στοχεύει στη διάλυση των σταθερών δομών ΕΑ και τη διεύρυνση των ελαστικά εργαζόμενων.
Τα βασικά προαπαιτούμενα της προηγούμενης περιόδου, απόρροια των οδηγιών του ΟΟΣΑ, ενσωματώθηκαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ σε εγκυκλίους, νόμους και «πορίσματα διαλόγου» και οδηγούν στην ακύρωση του χαρακτήρα των ΤΕ, στη μακροπρόθεσμη σκιαγράφηση κλεισίματος των ειδικών σχολείων, στην σχολική αυτονομία με εξασφάλιση πόρων από εσωτερικές- εξωτερικές πηγές για να μειωθεί η κρατική χρηματοδότηση, στην απογευματινή χρήση δομών-σχολικών χώρων από ιδιώτες, στην ανάληψη ευθύνης, στην λογοδοσία, στο προσοντολόγιο με εξειδικεύσεις, στον αναβαθμισμένο ρόλο του διευθυντή στις προσλήψεις, στην αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών με σύνδεση εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων και αποδοτικότητας.
Οι ρευστές εκπαιδευτικές δομές που σχεδιάζονται από το υπουργείο παιδείας έχουν λιγότερο κόστος και απαιτούν αντίστοιχες ρευστές εργασιακές σχέσεις. Η πολύχρονη αδιοριστία των εκπαιδευτικών που περιπλανώνται για πάνω από δεκαετία ανά την Ελλάδα ως αναπληρωτές, η διαρκώς μειούμενη χρηματοδότηση για τις παράλληλες στηρίξεις, τα 5μηνα που στελεχώνουν τις σταθερές δομές ειδικής εκπαίδευσης είναι κοινός τόπος.
Ο «οδικός χάρτης» του «εθνικού διαλόγου» μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα βάζει τις βάσεις για την κατάργηση των κοινωνικών και μορφωτικών δικαιωμάτων των αναπήρων μαθητών, αφού περιγράφει, για να νομοθετήσει μελλοντικά, την υλοποίηση των προϋποθέσεων για «πλήρη ένταξη» των μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία.
Εξακολουθεί να αγνοείται και από αυτή την κυβέρνηση η μεγάλη πλειοψηφία του μαθητικού δυναμικού με αναπηρία και ειδικές ανάγκες που βρίσκεται «αχαρτογράφητο» είτε στο σπίτι του, είτε σε ιδιωτικές δομές (από ΜΚΟ μέχρι “φιλανθρωπικά ιδρύματα”). Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για το πότε θα μπορέσει ο αφανής αυτός μαθητικός πληθυσμός να διαβεί την πόρτα του σχολείου που του αντιστοιχεί, πότε θα λάβει την εκπαίδευση που του αναλογεί με βάση τις ανάγκες του.
Αντί γι’ αυτό το υπουργείο επιχειρεί ανεπιτυχώς να ακυρώσει την προσφορά των ΤΕ στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές ανάγκες και να «στιγματίσει» μαθητές και εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, νομοθετώντας την αλλαγή του χαρακτήρα τους και προαλείφοντας την κατάργησή τους μακροπρόθεσμα, αφού κρατά την ονομασία (ΤΕ) αλλά εξαϋλώνει το περιεχόμενό τους. Με ΤΕ που εξακολουθούν να είναι χωρίς εκπαιδευτικούς το υπουργείο ανακοινώνει νέες ιδρύσεις (!!!), υποτιμώντας τη νοημοσύνη μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών, όταν οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις για περιορισμένα κονδύλια αποτελούν τη γκρίζα πραγματικότητα της επόμενης σχολικής χρονιάς. Τοποθετεί τα ΤΕ σε ρευστό εκπαιδευτικό περιβάλλον μειώνοντας ακόμα περισσότερο το σχολικό χρόνο υποστήριξης μικρότερου πλέον αριθμού μαθητών. Αγνοεί τις μορφωτικές ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες και ΔΕΠΥ που φοιτούν στα γενικά σχολεία, και τους εξαιρεί με πλάγιο τρόπο από το μαθητικό δυναμικό του ΤΕ, αφού σε κάθε σχολείο ο εκπαιδευτικός του ΤΕ θα εκτελεί στην πράξη χρέη «part time» παράλληλης στήριξης ενός δυσκολότερου σε ανάγκες μαθητικού πληθυσμού ( ο οποίος έχει ανάγκη σταθερής υποστήριξης σε όλο το εύρος του σχολικού προγράμματος). Με τον τρόπο αυτό δημιουργεί νέα προαπαιτούμενα για να εξαιρέσει με μελλοντική νομοθετική ρύθμιση από την ειδική αγωγή τις παραπάνω μαθητικές ομάδες. Η μεθόδευση αυτή συνάδει με τις οδηγίες της ΕΕ για το ποιοι μαθητές σήμερα έχουν ανάγκη ειδικής εκπαίδευσης, περιορίζοντας το εύρος, άρα και το κρατικό κόστος, των μαθητών που μπορούν να υποστηρίξουν τα ΤΕ.
Το υπ. παιδείας υπεραμύνεται μιας δήθεν «κατάργησης διακρίσεων και στιγματισμού» ενώ είναι γνωστό ότι οι γονείς των μαθητών με ειδικές ανάγκες δίνουν γραπτή έγκριση για την παρακολούθηση των μαθητών σε ΤΕ. Ταυτόχρονα προβάλλει την αναπηρία ως πρόβλημα διακρίσεων, όταν γνωρίζει ότι είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, αποσιωπώντας ότι αυτός ο πληθυσμός χρειάζεται πρόσθετη και ειδικά σχεδιασμένη διδασκαλία στο σχολείο και όχι απλά ίσες ευκαιρίες. Χρησιμοποιεί τις «ίσες ευκαιρίες» ως φιλοσοφικό πλαίσιο και προαναγγέλλει δράσεις (ΕΣΠΑ) για την ευαισθητοποίηση εκπαιδευτικών, κοινωνίας κ.α ομάδων, αντί για στοχευμένες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις σε σταθερά πλαίσια ειδικής εκπαίδευσης και ενίσχυση της επιστημονικότητας του πεδίου της ειδικής εκπαίδευσης.
Με παράλληλη στοχοποίηση και των ΚΕΔΔΥ (σταθερή δομή ειδικής αγωγής), χρεώνει μια δήθεν διαχρονική «προώθηση των διακρίσεων και του αποκλεισμού» μαθητών με ειδικές ανάγκες, στον τρόπο λειτουργίας τους. Για να αντιμετωπίσει δε τις «διακρίσεις και τον αποκλεισμό» που προωθούν τα ΚΕΔΔΥ, τα βάζει σε ρότα μιας «δήθεν αποϊατρικοποίησης».
Η εφαρμογή της «πλήρους ένταξης» των μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία, όπως αυτή θα επιχειρηθεί να υλοποιηθεί από σταδιακή «πιλοτική εφαρμογή ένταξης και ενσωμάτωσης δομών ειδικής και γενικής εκπαίδευσης» θα οδηγήσει στην κατάργηση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία, θα φέρει τα κουπόνια στην εκπαίδευση διευρύνοντας τις ταξικές ανισότητες στις ομάδες των αναπήρων μαθητών και θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες στην ιδιωτικοποίηση δομών της ειδικής αγωγής. Η κατάργηση δομών του κράτους πρόνοιας έχει πρόσημο και βλάπτει τα συμφέροντα των μαθητών με αναπηρία. Αυτό έγινε ορατό όπου εφαρμόστηκε.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα έχει μεγάλη σημασία να δώσουμε εκπαιδευτικό πρόσημο στα αιτήματα των αναγκών της ειδικής εκπαίδευσης.
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΕΙΝΑΙ:
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΑΝΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
Η έγκαιρη διάγνωση και καταγραφή των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Για να μπορέσει ο αφανής πληθυσμός των αναπήρων μαθητών να γίνει ορατός και αναγνωρίσιμος.
Ο διαχειριστικός έλεγχος ιδιωτικών μονάδων ειδικής εκπ/σης και η μετατροπή τους σε δημόσιες.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΔΟΜΕΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ:
Να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την πρώιμη παρέμβαση, την ίδρυση ΤΕ σε κάθε σχολική μονάδα-δημόσιων ειδικών σχολείων όλων των βαθμίδων (στην ευθύνη του υπ. παιδείας) με απαραίτητο εξοπλισμό και εποπτικό υλικό, τη στελέχωση των σταθερών δομών με μόνιμο προσωπικό.
Δημιουργία και δεύτερου ΤΕ ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών κάθε σχολείου. Στήριξή με αναγκαία μέτρα με μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, επαναπροσδιορισμός περιεχομένου, μεθόδων διδασκαλίας και μέσων.
Αυτό απαιτεί αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του τακτικού προϋπολογισμού.
Κατοχύρωση παιδαγωγικής εκπαιδευτικής κατεύθυνσης των ΚΕΔΔΥ, άμεση στελέχωσή τους, μικρότερες περιοχές ευθύνης ανά δήμο, λιγότερες διοικητικές αρμοδιότητες, κινητές μονάδες που θα επισκέπτονται τα σχολεία και θα στηρίζουν εκπαιδευτικούς και μαθητές. Τα ΚΕΔΔΥ να υλοποιούν την υποστήριξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες μέσα στα σχολεία. Διορισμοί εκπαιδευτικών σε όλα τα δημόσια ιατροπαιδαγωγικά κέντρα.
Στελέχωση των ειδικών σχολείων με απαραίτητες ειδικότητες (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, βοηθητικό προσωπικό κ.ά.) με μόνιμη σχέση εργασίας. Κανένα κλείσιμο-συγχώνευση σχολικής μονάδας. 20 μαθητές/τμήμα στα δημοτικά, 15 ανά τμήμα Α΄ και Β΄ δημοτικού και στα νηπιαγωγεία.
Αναβάθμιση των υπαρχόντων και ίδρυση νέων εκπαιδευτικών μονάδων δημόσιας και δωρεάν, ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ), διεύρυνση του ρόλου τους με μονάδες αυτόνομης διαβίωσης, προστατευμένα εργαστήρια, νομοθετική κατοχύρωση των αποφοίτων τους. Ειδική εκπαίδευση εφόρου ζωής για τα άτομα με βαριές, πολλαπλές αναπηρίες και ίδρυση κέντρων αυτόνομης διαβίωσης. Μόνιμη σταθερή, προστατευμένη - υποστηριζόμενη εργασία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Μαζικοί διορισμοί στην ειδική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της. Καμία κατηγοριοποίηση, κατακερματισμό και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών. Ενιαία κριτήρια μεταθέσεων, διορισμών σε όλη την εκπαίδευση. Διορισμοί με βάση το χρόνο λήψης του πτυχίου και την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών και όσων έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση στο δημόσιο σχολείο. Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους. Όχι στην ελαστική εργασία. Κατάργηση της ωρομισθίας, της αναπλήρωσης με μειωμένο ωράριο και του θεσμού του αναπληρωτή από ΕΣΠΑ.
Επαναλειτουργία των διδασκαλείων, καθιέρωση του θεσμού της μετεκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής και στη β/βάθμια εκπαίδευση, περιοδική ουσιαστική επιμόρφωση με τη χρηματοδότηση του υπουργείου του προσωπικού όλων των ΣΜΕΑ, αλλά και των εκπαιδευτικών της γενικής εκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής.
Κατάργηση των ν.2817, ν.3194/2003, ν.3699/2008, ν.4115/2013 άρθρο 39 που εμπορευματοποιούν την ειδική αγωγή, προωθούν την ιατροποίηση, κατηγοριοποιούν τους εκπαιδευτικούς και ανατρέπουν εργασιακά δικαιώματα.
ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΓΣ