Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας: Μια νέα κερκόπορτα στα επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών

Των Μπαχτή Άννας, Ρέππα Ντίνας

  Λίγες ημέρες μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου του ΟΟΣΑ στα σχολεία της χώρας, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), φορέας που εποπτεύεται απευθείας από τον Υπουργό Παιδείας, δημοσιεύει πρόταση για τη νομοθετική ρύθμιση της διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας! Με την πρώτη ανάγνωση γίνεται φανερό ότι η πρόταση του ΙΕΠ είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις προτάσεις σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, που περιέχονται στη μελέτη του ΙΟΒΕ και στην ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ, αποτελεί μνημονιακό προαπαιτούμενο από το 2017 και μετά.

Συγκεκριμένα, η Μελέτη του ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών των Ελλήνων Βιομηχάνων), Ιούλιος 2017, με θέμα «Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα, Επιπτώσεις της κρίσης και προκλήσεις», αναφέρει:

«…Στη μείωση της ζήτησης για ανώτατη εκπαίδευση και στην ρύθμιση των ροών μπορεί να συμβάλλει, επιπλέον, η μεταρρύθμιση όσων θεσμικών παραμέτρων την στρεβλώνουν ενισχύοντάς την. Τέτοια θεσμική παράμετρος αποτελεί η απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων διορισμού στην δημόσια εκπαίδευση σε αποφοίτους πρώτου κύκλου σπουδών και η κατοχύρωση της απαιτούμενης «παιδαγωγικής επάρκειας» μέσω της απόκτησης μεγάλης ποικιλίας τίτλων μεταπτυχιακών σπουδών. Στο πλαίσιο αυτό, η αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών θα πρέπει να σχεδιαστεί ειδικά και να προσφέρεται από θεσμοθετημένες πανεπιστημιακές Σχολές Εκπαίδευσης, να έπεται της ολοκλήρωσης του πρώτου κύκλου σπουδών, και ο συνολικός αριθμός όσων εισάγονται να συνδεθεί με τις ανάγκες σε εκπαιδευτικούς, που γενικά, είναι ευκολότερα προβλέψιμες… Η απόδοση της ανώτατης εκπαίδευση μπορεί περαιτέρω να βελτιωθεί, και η ζήτηση να μειωθεί, εφόσον η απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων περιοριστεί στα ρυθμιζόμενα επαγγέλματα και αποσυνδεθεί από το πτυχίο…»

Και η Ενδιάμεση Έκθεση του ΟΟΣΑ, OECD (2017), Education policy in Greece. A preliminary review:

«Στα νέα ολοήμερα σχολεία οι εκπαιδευτικοί έχουν μεγαλύτερη ελευθερία στο πεδίο του αναλυτικού προγράμματος, αλλά μικρή κατάρτιση στο πώς θα την χρησιμοποιήσουν. Ειδικευμένα αντικείμενα (specialized subjects) διδάσκονται από εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που δεν έχουν πάντα την παιδαγωγική κατάρτιση για τις συγκεκριμένες ηλικίες (σελ. 67) και λίγο παρακάτω  (…) Σύμφωνα με το συνεχές μοντέλο εκπαίδευσης εκπαιδευτικών (consecutive model)  τα ειδικευμένα μαθήματα στην παιδαγωγική και στη διδακτική  θα είναι προσβάσιμα  μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο (οι εκπαιδευτικοί πρώτα ολοκληρώνουν  τις σπουδές τους σε ένα επιστημονικό πεδίο και μετά λαμβάνουν παιδαγωγική κατάρτιση). Σύμφωνα με τον νόμο 4186 του 2013 από το 2017 όλοι οι απόφοιτοι πανεπιστημίου που θέλουν να εργαστούν στην εκπαίδευση θα πρέπει να έχουν πιστοποίηση στην παιδαγωγική και στη διδακτική ικανότητά τους»(σελ 69)

  Πριν τη δημοσιοποίηση αυτής της πρότασης έχουν υπάρξει πολλές δηλώσεις Υπουργών Παιδείας που προλείαναν το έδαφος. Έτσι, ο Κ. Γαβρόγλου δήλωνε ότι οι καθηγητές δεν έχουν καλή παιδαγωγική κατάρτιση και ο Ν. Φίλης ότι οι δάσκαλοι υστερούν στα Μαθηματικά. Την ίδια στιγμή το πόρισμα Λιάκου του εθνικού διαλόγου για την εκπαίδευση ήταν ξεκάθαρο: πιστοποιητικό διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας ως εξειδίκευση μετά τη λήψη του πτυχίου.

Οι ανατροπές που εμπεριέχει η πρόταση του ΙΕΠ είναι τεράστιες:

Α. Στον αέρα τα επαγγελματικά δικαιώματα και η αξία των πτυχίων ως προσόν άσκησης του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού

  Η πρόταση του ΙΕΠ επιδιώκει να θεσμοθετήσει νέα δεδομένα στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού συνολικά, μια και ορίζει με ακρίβεια ότι η απόκτηση της διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας με τους νέους όρους, αποτελεί προϋπόθεση για την πρόσληψη ως εκπαιδευτικού στο δημόσιο σχολείο και στους ιδιωτικούς φορείς, καθώς και σε φορείς τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης[1].  

Β. Ανατροπές στα προγράμματα σπουδών των Πανεπιστημιακών Τμημάτων

  Η απευθείας παρέμβαση του ΙΕΠ και του Υπουργείου Παιδείας  στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών τόσο στα Πανεπιστημιακά τμήματα, όσο και στις  νέες δομές παιδαγωγικής επάρκειας που εισάγει  στα Πανεπιστήμια δείχνει τη στόχευση τους για διαμόρφωση εκπαιδευτικών που θα είναι πλήρως υποταγμένοι  στο νέο αντιδραστικό φθηνό ευέλικτο σχολείο της αγοράς. Εκπαιδευτικοί σε πλήρη ευελιξία και μόνιμο καθεστώς  κινητικότητας Η μείωση των γνωστικών αντικειμένων που προβλέπει το νέο Λύκειο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι αλλαγές στα Γυμνάσια και στην επαγγελματική εκπαίδευση, το νέο ολοήμερο σχολείο,  αυτό σηματοδοτούν. Αυτό το εκπαιδευτικό προσωπικό πρέπει να ετοιμάσουν μέσα από τα προγράμματα σπουδών των ΑΕΙ. Φθηνό, ευέλικτο δια βίου καταρτιζόμενο και πιστοποιούμενο.  

Γ. Εισάγει νέες δομές στα Πανεπιστήμια

  Το ΙΕΠ προτείνει την ίδρυση Ειδικής Δομής με την ευθύνη της Συγκλήτου που θα παρέχει τα μαθήματα και την πιστοποίηση με τους στόχους και το περιεχόμενό τους να διαμορφώνεται από το ΙΕΠ σε συνεργασία με εκπροσώπους των Πανεπιστημίων[2]. Σ’ αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η Σύνοδος προέδρων και Κοσμητόρων Παιδαγωγικών Τμημάτων και Σχολών με τη συμμετοχή του ΥΠΕΘ τον Οκτώβριο όπου εκφράστηκε συναντίληψη  για τη δημιουργία διευρυμένων Σχολών Αγωγής και Εκπαίδευσης, συνδεδεμένη με την παράλληλη ενοποίηση του χώρου εκπαίδευσης από τη βρεφική ηλικία έως τη διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση

Το ΙΕΠ ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για όλους! Κανείς δεν εξαιρείται!

Α. Η εισήγηση του ΙΕΠ αφορά πρώτα και κύρια χιλιάδες αναπληρωτές και στις δύο βαθμίδες, που εργάζονται πολλά χρόνια στην εκπαίδευση μια και οκτώ σχεδόν έτη υπάρχει μνημονιακή απαγόρευση διορισμών. Αμφισβητεί ανοιχτά το δικαίωμά τους να μπουν από δω και πέρα στους πίνακες προσλήψεων και στην ουσία τους καλεί να σπουδάσουν ξανά μια και θέτει υπό αξιολόγηση την παιδαγωγική και διδακτική τους επάρκεια καθώς και των χιλιάδων αδιορίστων σε Α’ βάθμια και Β’ βάθμια εκπαίδευση και των χιλιάδων φοιτητών αυτών των σχολών. Η πρόταση για πιστοποίηση της παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας αμφισβητεί ευθέως τα υπάρχοντα πτυχία, το πρόγραμμα σπουδών των σημερινών καθηγητικών σχολών και τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτές.

Β. Η πρόταση αυτή εμπεριέχει σαφή αμφισβήτηση της διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας και των μονίμων, πρώτα και κύρια των ειδικοτήτων στην Α’ Βάθμια και των καθηγητών στη Β’ Βάθμια και αμέσως μετά των δασκάλων και νηπιαγωγών γιατί θέτει νέα προσόντα, προσαρμοσμένα στις εκπαιδευτικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και το ΥΠΕΘ κατά παραγγελία του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Οι πολλαπλές αναθέσεις μαθημάτων ιδιαίτερα στη Β’ βάθμια, η εισαγωγή της έννοιας επιστημονική περιοχή όπου εμπεριέχονται σε αυτή πολλαπλές ειδικότητες εκπαιδευτικών (π.χ. Φυσικές Επιστήμες: Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Γεωλογία) και στις οποίες ο εκπαιδευτικός οφείλει να πιστοποιήσει ότι έχει γνώση και εφάμιλλη ικανότητα διδασκαλίας, οι συγχωνεύσεις τμημάτων που προωθούνται, ανάμεσα σε αυτές με ιδιαίτερη σημασία τα Τμήματα Βρεφονηπιοκόμων των ΤΕΙ με τα Τμήματα Νηπιαγωγών των ΑΕΙ. Ένας μόνιμος Μουσικός, με βάση την πρόταση του ΙΕΠ πρέπει να μπορεί να διδάξει και Θέατρο, Εικαστικά, Ιστορία της Τέχνης και ταυτόχρονα να το πιστοποιεί. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Α’ βάθμια εκπαίδευση αντιμετώπισε μια τέτοια απόπειρα όταν χιλιάδες μόνιμοι και αναπληρωτές δάσκαλοι/ες και νηπιαγωγοί των 2χρονων Ακαδημιών, καλέστηκαν να σπουδάσουν ξανά το επάγγελμα που ασκούσαν για χρόνια, παρακολουθώντας προγράμματα εξομοίωσης τους (εκτός ωραρίου εργασίας) με τους αποφοίτους 4ετούς Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Η πρόταση του ΙΕΠ δεν αφήνει κανένα περιθώριο αυταπατών ότι κάποιες κατηγορίες εκπαιδευτικών θα βγουν από το κάδρο. Θέτει τέσσερα κριτήρια διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας (γνώση του επιστημονικού αντικειμένου, παιδαγωγική και ψυχοπαιδαγωγική εκπαίδευση, διδακτική ικανότητα του επιστημονικού πεδίου, πρακτική άσκηση) και ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι καμία Πανεπιστημιακή σχολή ούτε καν τα Παιδαγωγικά Τμήματα δεν ανταποκρίνονται και στα τέσσερα[3].

  Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι πίνακες που περιέχονται στην πρόταση με τις ενότητες μαθημάτων διδακτικών αντικειμένων και με τα μαθήματα παιδαγωγικής και διδακτικής. Είναι φανερός ο προσανατολισμός στο σχολείο της ευελιξίας, όπου τα διδακτικά αντικείμενα που επέλεξε το ΙΕΠ να συμπεριλάβει στην ίδια ομάδα εξυπηρετούν τις σημερινές στοχεύσεις της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Γι’ αυτό βρίσκονται σε έναν τομέα Μαθηματικά και Πληροφορική και ο ίδιος εκπαιδευτικός πρέπει να γνωρίζει και να διδάσκει Άλγεβρα, Γεωμετρία αλλά και Νέες Τεχνολογίες, ενώ στον τομέα των Κοινωνικών Επιστημών ο εκπαιδευτικός καλείται να πιστοποιήσει ότι μπορεί να διδάξει Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες, Ιστορία, Οικονομικά, ΑΟΔΕ και Θρησκευτικά. Η ιδεολογική και εκπαιδευτική κατεύθυνση που δείχνουν οι νέες ενότητες είναι βαθιά συντηρητικές και αντιδραστικές, αν μάλιστα, πάρουμε υπόψη μας και τα προγράμματα σπουδών των αντίστοιχων Πανεπιστημιακών Τμημάτων. Η ενοποίηση των Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών με τα Οικονομικά και τα Θρησκευτικά αποτελούν ένα μείγμα πολιτικού νεοφιλελευθερισμού και κοινωνικού σκοταδισμού. Ταυτόχρονα, είναι φανερό ότι η πολιτική της ευελιξίας και των μνημονιακών περικοπών είναι κεντρικός καθοδηγητής των νέων ενοτήτων. Αυτό φαίνεται πιο καθαρά στα μαθήματα Παιδαγωγικής και Διδακτικής όπου η Διαπολιτισμικότητα βρίσκεται μαζί με την Ειδική Αγωγή και η Κοινωνικολογία της Εκπαίδευσης μαζί με την Ψυχολογία Παιδικής και Εφηβικής Ηλικίας ενώ απουσιάζει εντελώς η Παιδαγωγική και οι Θεωρίες Αγωγής. Ο εκπαιδευτικός που το ΙΕΠ διαμορφώνει, είναι πολυεργαλείο που καλείται να καλύψει την πολιτική των περικοπών π.χ. στην ειδική αγωγή  και άρα να έχει και από εκεί λίγες γνώσεις ώστε να κάνει διαφοροποιημένη διδασκαλία για το παιδί με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που δεν θα έχει πια ειδικό παιδαγωγό, τμήμα ένταξης ή παράλληλη στήριξη.

  Εδώ αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι τα προγράμματα σπουδών των Πανεπιστημίων στοχεύουν όλο και περισσότερο στην ειδίκευση και την κατάρτιση, με βάση τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ. Είναι τουλάχιστον αστείο να ισχυρίζεται το ΙΕΠ και το Υπουργείο ότι ενώνοντας ειδικεύσεις, διευρύνει τα επιστημονικά πεδία και συνεισφέρει στην ολόπλευρη γνώση!

Η πρόταση του ΙΕΠ αδυνατεί να κρύψει την ιδεολογική και πολιτική της καταγωγή! Ο νόμος 3848/2010 της Διαμαντοπούλου, προβάλλει ξανά! Μέντορας, ΑΣΕΠ, αξιολόγηση, οι λέξεις κλειδιά που ενώνουν τις πολιτικές γραμμές όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είτε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

  Ο νεοεισερχόμενος στην εκπαίδευση, επιτυχών του ΑΣΕΠ, δεν ξεμπερδεύει! Αφού σπούδασε μία φορά για το πτυχίο του, σπούδασε δεύτερη φορά για την πιστοποίηση επάρκειας, αφού έδωσε και πέτυχε στον ΑΣΕΠ, αφού διορίστηκε, τώρα ήρθε η ώρα της συνεχούς επιμόρφωσης με τον Μέντορα, τα σεμινάρια και στο τέλος η αξιολόγησή του για να κριθεί η επιτυχία του «χειρουργείου». Κι επειδή η όλη διαδικασία είναι «χειρουργείο» και μάλιστα βαρύ, προσφέρει μια ακαθόριστη μείωση ωραρίου για να το αντέξει ο εκπαιδευτικός. Η πολιτική συγγένεια ολοκληρώνεται με τα κριτήρια προτεραιότητας και επιλογής και το παράβολο τέλους εγγραφής, όπου εκεί πλέον αποκαλύπτεται μία ακόμα πλευρά της νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πρότασης! Το Υπουργείο θα νομοθετήσει δίδακτρα για να αποκτήσεις το δικαίωμα να ασκήσεις το επάγγελμα του εκπαιδευτικού! Αυτό ξεπερνά κάθε όριο, μια και το πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας αποτελεί υποχρεωτικό προσόν και ως τέτοιο δε είναι δυνατόν να παρέχεται επί πληρωμή! Είναι σα να βάζεις δίδακτρα στο σχολείο! Ταυτόχρονα, ξεκαθαρίζει ότι δε θα μπορούν να δηλώνουν όλοι/ες εγγραφή για απόκτηση πιστοποιητικού! Με πρόσχημα την αδυναμία των δομών να απορροφήσουν τη ζήτηση, θέτει κριτήρια επιλογής.

  Γιατί όμως, τόση σπουδή για τη θεσμοθέτηση του πιστοποιητικού διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας, σε μια εποχή όπου εφαρμόζεται σκληρός «κόφτης» στους μόνιμους διορισμούς; Τελικά ποιους αφορά;

  Η μνημονιακή εποχή και η καπιταλιστική κρίση θέτουν το πλαίσιο. Το σημερινό περιβάλλον είναι περιβάλλον εξαιρετικής εργασιακής ανασφάλειας για αναπληρωτές και μονίμους, όπου όλοι κατανοούν ότι η εργασία τους δεν είναι ούτε σταθερή ούτε μόνιμη ούτε δεδομένη, όπου η αξιολόγηση δομών και εκπαιδευτικών αποτελεί κυρίαρχη επιδίωξη και η προσαρμογή-υποταγή στις κεντρικές ντιρεκτίβες τίθεται ως όρος εργασιακής επιβίωσης.

  Η κυβέρνηση, εναρμονιζόμενη με τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και του κεφαλαίου, βάζει στο στόχαστρο τα πτυχία, τα επαγγελματικά δικαιώματα, το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό με μια μεγάλου εύρους αντιδραστική επίθεση.

  Το πιστοποιητικό διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας είναι το πρόσχημα για να περικόψει εκπαιδευτικούς και φοιτητές και ταυτόχρονα να τους φτιάξει στα μέτρα του νέου σχολείου της αγοράς, να τους προσαρμόσει στις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις! Παίζει το ρόλο που έπαιξε ο ΑΣΕΠ την εποχή ύπαρξης της επετηρίδας. Χιλιάδες θεωρούν τον εαυτό τους εκπαιδευτικό, αδιόριστο, αναπληρωτή, μόνιμο, αλλά πάντως εκπαιδευτικό! Αυτό πρέπει να αλλάξει! Χωρίς το πιστοποιητικό κανείς δεν μπορεί να διεκδικήσει να γίνει εκπαιδευτικός, πολύ λιγότεροι από σήμερα θα θέλουν να μπουν σε μια σχολή που δεν τους εξασφαλίζει απευθείας το επαγγελματικό δικαίωμα του εκπαιδευτικού, πολλοί από τους σημερινούς εκπαιδευτικούς, οι αναπληρωτές σε πρώτη φάση, θα χρειαστεί να επανακαταρτιστούν με κίνδυνο να μην αποκτήσουν τελικά αυτό το προσόν. Ταυτόχρονα, καθορίζει δια της τεθλασμένης, νέα δεδομένα για το υπάρχων μόνιμο προσωπικό, ενώ τα νέα επιστημονικά πεδία δημιουργούν προϋποθέσεις εσωτερικής κινητικότητας μεταξύ των βαθμίδων, ανάλογα με τις κάθε φορά ιδιαίτερες επιδιώξεις της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια!

  Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η προσπάθεια επιβολής του αντιδραστικού σχεδίου κατάργησης των επαγγελματικών δικαιωμάτων και της αξίας των πτυχίων  των ΑΕΙ θα συνοδευτεί με την επικοινωνιακή εκστρατεία του κοινωνικού αυτοματισμού,  το διχασμό μεταξύ των εκπαιδευτικών με σκοπό να κάμψουν τις αντιδράσεις που θα ξεσπάσουν, μέθοδος που έχει χρησιμοποιηθεί από τις κυρίαρχες δυνάμεις σε κάθε αντιδραστική μεταρρύθμιση, από τον ΑΣΕΠ του Αρσένη μέχρι το σχέδιο Φίλη για το τρόπο πρόσληψης των αναπληρωτών.

  Ο  Αντ. Λιάκος στο περιβόητο  υπόμνημα για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δίνει και τη γραμμή προώθησης των αντιδραστικών σχεδίων τους: 

«Η θέσπιση κινήτρων θα έχει εντυπωσιακά αποτελέσµατα στην κάµψη των αντιστάσεων. Εναλλακτική λύση είναι η στρατολόγηση νέου δυναµικού –αποφοίτων των πανεπιστηµίων κατά την τελευταία πενταετία, µε φρέσκιες γνώσεις, όρεξη για δουλειά και δυνατότητα διαµόρφωσης νέων επαγγελµατικών συνηθειών (habitus)».

  Επιδιώκουν με τον κοινωνικό κανιβαλισμό να οικοδομήσουν συμμαχίες μέσω κινήτρων (μοριοδότησης, προσοντολόγιου) τάζοντας ένα κομμάτι ψωμί μέσα στη θάλασσα της αδιοριστίας, μαύρης εργασίας,  στους νέους ελαστικά εργαζόμενους.

Οποιαδήποτε πολιτική αντίληψη προβάλλει το ζήτημα της παιδαγωγικής κατάρτισης και της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών χωρίς να θέτει ως προαπαιτούμενο και αναγκαίο όρο τη  μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους χωρίς ελαστικές μορφές απασχόλησης, διευκολύνει το πέρασμα των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.

  Το εκπαιδευτικό κίνημα  που και στο παρελθόν απέτρεψε την αντιδραστική αυτή ρύθμιση, επιβάλλεται να δώσει μάχη για να μη ψηφισθεί  και σήμερα.

  Η προστασία των πτυχίων με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτά, που θα οδηγεί σε μόνιμη και σταθερή εργασία με μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών με μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών και με κατάργηση της ελαστικής εργασίας, αποτελεί το αναγκαίο πλαίσιο εργασιακών δικαιωμάτων που χρειάζεται να κατοχυρωθούν. Σε ένα τέτοιο εργασιακό πλαίσιο, προβάλλονται τα αναγκαία αιτήματα για  εμπλουτισμό των μαθημάτων των Πανεπιστημιακών Σχολών με μαθήματα παιδαγωγικής, γενικής και ειδικής διδακτικής, η ουσιαστική επιμόρφωση μετά το διορισμό, η περιοδική, ετήσια δωρεάν  επιστημονική επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών στα ΑΕΙ με πλήρη απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα. Εκεί στόχος δεν είναι ο εκπαιδευτικός να επιμορφώνεται ώστε να μετατραπεί σε αποτελεσματικό τεχνικό συγκεκριμένων διδακτικών αντικειμένων για την επίτευξη μετρήσιμων αποτελεσμάτων, τυποποιημένο διεκπεραιωτή υπάλληλο ενός κρατικού παιδαγωγικού σχεδίου αλλά  σε εκπαιδευτικό διανοούμενο της κοινωνικής αλλαγής, που θα συμβάλλει στην ολόπλευρη μόρφωση των μαθητών του, στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους συνεισφέροτας στον αγώνα για την κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση σε όλα τα πεδία, από την επιστήμη ως την κοινωνία.

[1] Οι κάτοχοι της παραπάνω πιστοποίησης μπορούν:

α) να λάβουν μέρος στους εκάστοτε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη στο δημόσιο σχολείο,

β) να προσληφθούν και να εργαστούν ως εκπαιδευτικοί από ιδιωτικούς φορείς,

γ) να αξιοποιήσουν το πιστοποιητικό διδακτικής επάρκειας για τη συνεργασία τους με φορείς μη τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης.

[2] Τα μαθήματα παιδαγωγικού και διδακτικού χαρακτήρα προσφέρονται ή (1) από τα Τμήματα Προπτυχιακών Σπουδών (όπου αυτό είναι δυνατό) ή κυρίως (2) από: (α) την προς ίδρυση ειδική Δομή υπό την ευθύνη της Συγκλήτου ή (β) το ειδικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εντός των Σχολών στις οποίες εντάσσονται τα Παιδαγωγικά Τμήματα. Το Υπουργείο Παιδείας ορίζει, όπως ενδεικτικά φαίνεται στον παρακάτω πίνακα, τα μαθήματα και τις αντίστοιχες διδακτικές μονάδες για αυτό το μέρος των σπουδών.

Το δεσμευτικό πλαίσιο Προγράμματος Σπουδών για τα παραπάνω μαθήματα παιδαγωγικού και διδακτικού χαρακτήρα (με τους στόχους και τον κορμό περιεχομένου τους) διαμορφώνεται από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο για το σκοπό αυτό συνεργάζεται με εκπροσώπους της πανεπιστημιακής κοινότητας.

[3] Με τα σημερινά δεδομένα τα παραπάνω προσφέρονται – και μάλιστα ούτε εκεί πλήρως (σπανίως είναι δυνατή η πρακτική άσκηση)― μόνο από τα παιδαγωγικά τμήματα. Σε ελάχιστες περιπτώσεις (άλλων «καθηγητικών» τμημάτων) παρέχεται εκπαίδευση στη διδακτική του αντικειμένου. Και αυτή συνήθως δεν είναι υποχρεωτική ή καλύπτεται μόνο τύποις.

πηγή: https://selidodeiktis.edu.gr